Μονοκατοικία με μεταλλικό φορέα
Σχεδιασμός & Επίβλεψη κατασκευής: Έφη Καρυώτη
Τοποθεσία: Πυλαία, Θεσσαλονίκη.
Κατασκευή: 2004-2007
Size: 400m2
Στατική μελέτη: Ιάκωβος Λαβασάς και Συνεργάτες
Επίβλεψη Στατικού Φορέα: Δημήτριος Δημητριάδης
Μελέτη Η/Μ: Alteren,
Φωτισμός: Μιχάλης Γκουρογιάννης
Σύμβουλοι Αρχιτεκτονικού σχεδιασμού: Άρης Γεωργίου, Ελένη Τσιτσιμπίκου
Σχεδιασμός Κήπου: Κρίστα Λήβεν-Αντωνίου
Κατασκευή: METEKO, EKME AE, TIMBER TRAEGER
Ιδέα:
Ο σχεδιασμός και η διάρθρωση των χώρων έγινε με τρόπο ώστε να μεγιστοποιείται η μεταξύ τους επικοινωνία τους, αλλά και η επικοινωνία μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού. Το κτίριο αναπτύσσεται σε μορφή Γ, στην βόρεια και δυτική πλευρά ενός κεντρικού μεγάλου ημιυπαίθριου. Όλοι οι χώροι διημέρευσης τοποθετούνται κατά μήκος του άξονα ανατολής - δύσης ώστε να επωφελούνται του νότιου προσανατολισμού, ενώ το κλιμακοστάσιο που συνδέει τους ορόφους τοποθετείται κατά μήκος του άξονα βορρά - νότου.
Ο μεταλλικός φορέας επιλέχθηκε για την ανθεκτικότητα, την ελαφρότητα της φόρμας και την ταχύτητα της ανέγερσης. Παραμένει εμφανής και συμπληρώνεται από μερικώς προκατασκευασμένα πάνελ σκυροδέματος και τοιχοποιία από ξηρά δόμηση με ξύλινο σκελετό και ξύλινη επένδυση. Τα πάνελ από σκυρόδεμα τοποθετήθηκαν κυρίως στη νότια και δυτική όψη, όπου παραλαμβάνουν την πιο έντονη έκθεση στον ήλιο, ενώ στην ανατολική και βόρεια όψη χρησιμοποιήθηκε κυρίως ξύλινη επένδυση. Οι επιφάνειες σκυροδέματος φέρουν το αποτύπωμα των ξύλινων σανίδων του ξυλοτύπου, δημιουργώντας έτσι ένα οπτικό διάλογο με την ξύλινη επένδυση στις όψεις του υπόλοιπου κτιρίου. Στις ξύλινες επενδύσεις των όψεων χρησιμοποιήθηκε βερνίκι εμποτισμού, σε τόνους που ακολουθούν την φυσική παλαίωση του ξύλου.
Προσέγγιση βιοκλιματικού σχεδιασμού - Υγεία και Άνεση
Η προσέγγιση παθητικού σχεδιασμού επικεντρώθηκε α) στην μεγιστοποίηση των ηλιακών κερδών μέσω προσανατολισμού και της χρήσης μεγάλων νότιων υαλοπετασμάτων στο νότο, τη χρήση ηλιακών συλλεκτών για ζεστό νερό χρήσης και τη υιοθέτηση στρατηγικής φυσικού αερισμού, τόσο για την εξασφάλιση της ανανέωσης του εσωτερικού αέρα, όσο και για την μείωση των θερμικών φορτίων. Τοποθετήθηκε μόνωση σε διπλάσιο πάχος από την ελάχιστη που απαιτεί ο κανονισμός και επιλέχθηκαν υλικά μόνωσης και ξηράς δόμησης τα οποία έχουν πολύ χαμηλή συγκέντρωση βλαβερών χημικών πρόσθετων ώστε να εξασφαλίζεται καλή ποιότητα στον εσωτερικό αέρα. Εσωτερικά, τα στοιχεία από σκυρόδεμα προσφέρουν την απαραίτητη θερμική μάζα, ώστε να μην υπάρχουν απότομες θερμοκρασιακές διακυμάνσεις.
Ο κήπος - Η σχέση με τον ευρύτερο αστικό περιβάλλον
Συνεργάτης: Κρίστα Λήβεν-Αντωνίου
Ο σεβασμός στον τόπο και το κλίμα, η επιλογή φυτών συμβατών με την σύσταση του εδάφους, και την τοποθεσία και ο περιορισμός των απαιτήσεων συντήρησης και κατανάλωσης νερού ήταν βασικές επιδιώξεις του σχεδιασμού. Παράλληλος στόχος ήταν ο κήπος να αντικατοπτρίζει τις αλλαγές των εποχών, να λειτουργεί διαλεκτικά με την σχεδιαστική φιλοσοφία του κτιρίου και να ανασύρει μνήμες από φυσικά περιβάλλοντα, χαρακτηριστικά του τόπου καταγωγής των ενοίκων (πχ. ορεινό λιβάδι).
Η επιλογή των φυτών έγινε από τη διεθνή παλέτα του Μεσογειακού Κήπου. Η περιοχή διακρίνεται από αρκετά πυκνούς σχηματισμούς πεύκων που δίνουν την αίσθηση περιαστικού δάσους. Στο ίδιο το οικόπεδο, ωστόσο, το οποίο ήταν αγρός παλαιότερα, υπήρχαν μόνο κάποιες αυτοφυείς αμυγδαλιές και γκορτσιές (αγριαχλαδιές). Τα δέντρα αυτά διατηρήθηκαν σαν βάση για τη δημιουργία ενός παραγωγικού κήπου και επιπλέον φυτεύτηκαν νέα δέντρα :μηλιές, βερυκοκιές, κυδωνιές, κερασιές, αμελάνχιες και θάμνοι φουντουκιάς και ροδιάς. Το νότιο μέρος του κήπου διαμορφώθηκε ως ένα ορεινό λιβάδι με πολυετείς πόες και το δυτικό κομμάτι του κήπου φυτεύτηκε με αρωματικούς θάμνους που αντέχουν στην ζέστη και έχουν μικρές απαιτήσεις σε νερό.
Το κτίριο και ο κήπος σε σχέση με τη γειτονιά
Η φιλοσοφία του σχεδιασμού συνολικά ήταν κάθετα αντίθετη στην αποκοπή της καtοικίας από το γύρω περιβάλλον με το πρόσχημα της "ασφάλειας και ιδιωτικότητας". Απορρίφθηκε εξαρχής η πρακτική του πράσινου φυτικού φράχτη, μία πρακτική που είναι ευρύτατα διαδεδομένη στην προαστιακή ζώνη και η οποία αποκόπτει την επικοινωνία της/των κατοικίας/ών από το δρόμο. Θεωρήθηκε ότι αυτό δημιουργεί ένα αξεπέραστο φράγμα μεταξύ της ιδιωτικής κατοικίας και της γειτονιάς, λειτουργεί αποτρεπτικά στην οικοδόμηση ανθρώπινων σχέσεων και στην εξοικείωση των παιδιών με τον χώρο όπου ζούνε. Επιλέχθηκε λοιπόν, μέσω των φυτεύσεων στην νότια όψη, να δημιουργηθούν φυγές προς τον δρόμο από την κατοικία και αντιστρόφως.
Φωτογραφίες
Εριέτα Αττάλη (0.1.3.4.5.6.7.12,13.)
Γιάννης Ψαθάς (8.9.10)
Stereosis- Άγγελος Ζυμαράς (2.)
Έφη Καριότη (14.,15.,16.,17.,18.,19.,20.)
