Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Φορέας: Δήμος Θεσσαλονίκης

Ομάδα Αρχιτεκτονικής Μελέτης: Πρόδρομος Νικηφορίδης, Bernard Cuomo, Attelier Castro Dennissof

Σύμβουλος Βιοκλιματικού σχεδιασμού :Έφη Καρυώτη

Μελέτη ΗΜ: Δημήτρης Μπόζης, Παναγιώτης Κικίδης 

Μελέτη Στατiκών: Μαρία Στεφανούρη, Ιάκωβος Λαβασσάς, Γιώργος Νικολαϊδης, Παντελής Ζέρβας  

Φυτοτεχνική Μελέτη: Υλωρική ΕΕ

 

 

ΕΚΘΕΣΗ

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΙΚΟ ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΧΩΡΟ –

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ Ν.ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 

 

Η δημιουργία θετικών περιβαλλοντικών συνθηκών στον αστικό υπαίθριο χώρο επιδρά ευνοϊκά στην συμπεριφορά των χρηστών και ενθαρρύνει την χρήση του σε διαφορετικές εποχές του χρόνου. Η βελτίωση του μικροκλίματος και η πρόβλεψη προστασίας από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες (αέρας , βροχή , ήλιος) και την όχληση από τις αστικές δραστηριότητες (θόρυβος , ρύπανση), αποτελούν ελκυστικά χαρακτηριστικά των αστικών υπαίθριων χώρων που τους καθιστούν τόπους κοινωνικής συνεύρεσης  στην πόλη.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η τεχνητά διαμορφωμένη Ν.Παραλία αποτελεί ένα σημαντικό ελεύθερο χώρο για την πόλη, όπου λαμβάνουν χώρα ποικίλες δραστηριότητες (περίπατος, άθληση, παιχνίδι). Η φυσιογνωμία  του χώρου καθορίζεται ιδιαίτερα από ορισμένα φυσικά χαρακτηριστικά:

 

α)   Ήπιες κλιματολογικές συνθήκες λόγω της εγγύτητας με την θάλασσα αλλά και επιβάρυνση από την μόλυνση του κόλπου. Ευεργετική είναι η επίδραση των δροσερών ανέμων από την θάλασσα το καλοκαίρι (το φαινόμενο της "μπουκαδούρας" ς που δημιουργείται μετά τις μεσημεριανές ώρες με την μετακίνηση δροσερών μαζών αέρα από την θάλασσα προς την στεριά ,είναι ένας από τους λόγους που καθιστά την Παραλία δημοφιλή χώρο περιπάτου). 

 

β) Προσανατολισμός: o χώρος αναπτύσσεται κατά τον άξονα Βορρά – Νότου με κύριο προσανατολισμό την Δύση (όψη προς τον Θερμαϊκό) και άρα μεγάλη διάρκεια άμεσου ηλιασμού  όλο τον χρόνο. Λόγω της μορφολογίας της η παραλία είναι εκτεθειμένη στους επικρατούντες ανέμους (ψυχροί βορινοί–βορειοδυτικοί τον χειμώνα κυρίως, και νότιοι το καλοκαίρι).

 

γ) Η παρουσία της Λεωφόρου Μεγάλου Αλεξάνδρου που διατρέχει παράλληλα καθ΄όλο το μήκος της παραλίας, μία από τις σημαντικότερες λεωφόρους της πόλης η οποία προσφέρει την δυνατότητα μίας παραλιακής διαδρομής με υψηλή ποιότητα αλλά ταυτόχρονα αποκόπτει την παραλιακή ζώνη από τον αστικό ιστό. Συγχρόνως αποτελεί πηγή σημαντικής ακουστικής όχλησης και ρύπανσης.

 

δ) Την γειτνιάζουσα πυκνοκατοικημένη αστική περιοχή που απλώνεται από τον Ανατολικό Άξονα και όπου διατηρούνται ελάχιστες από τις παλαιές εξοχικές κατοικίες που διαμόρφωναν το θαλάσσιο μέτωπο και είχαν άμεση επαφή με τον αιγιαλό. Σημαντικό είναι το πρόβλημα στάθμευσης στην περιοχή, που επιβαρύνει και την παραλία (συνηθισμένη είναι πλέον η εικόνα σταθμευμένων αυτοκινήτων ακόμα και πάνω στα πεζοδρόμια της παραλιακής λεωφόρου). 

 

 

Ο ίδιος ο χώρος διαρθρώνεται σε δύο παράλληλες ζώνες : ένα βασικό άξονα περιπάτου (το σημερινό πλακόστρωτο) και την ζώνη πρασίνου.

Το γεγονός ότι δεν υπήρχε έως τώρα οργανωμένη βούληση για την διαμόρφωση του χώρου (που είναι εν μέρει και επακόλουθο της αδυναμίας ελέγχου στο σύνολο του χώρου λόγω του διαφορετικού ιδιοκτησιακού καθεστώτος που ισχύει σε κάποιες περιοχές) είχε ως αποτέλεσμα μία χαλαρή οργάνωση που προέκυψε από μία αθροιστική διεργασία και όχι συγκεκριμένη στρατηγική. Η οργάνωση του πρασίνου συνήθως περιορίζεται σε δενδροφυτεύσεις, γκαζόν, και  σε χαμηλούς θάμνους. Σε κάποιες περιοχές – κυρίως το νότιο κομμάτι -  οι δενδροφυτεύσεις αποτελούνται σχεδόν από  μονοκαλλιέργειες ( λεύκες  με τα γνωστά προβλήματα : ευπάθεια σε ισχυρούς ανέμους και περιορισμένη διάρκεια ζωής). Εξαίρεση αποτελούν κάποιες πιο οργανωμένες περιοχές (πάρκο Μ.Αλεξάνδρου, Πάρκο Φωκά, Νέο Πάρκο στο ύψος της  ) όπου συναντάται κάποια ποικιλία φυτεύσεων. Η λειτουργία του πρασίνου α) στην αποφόρτιση της ατμόσφαιρας από του ρύπους και β) στην δημιουργία ενός επικουρικού "ηχητικού" φράγματος είναι ιδιαίτερα σημαντική. Η μερική αποψίλωση του χώρου πριν δύο χρόνια μείωσε σημαντικά την πυκνότητα του πρασίνου σε κάποιες περιοχές εντείνοντας την επιβάρυνση.

Το πλακόστρωτο αποτελεί πάντα ένα χώρο ζωτικής σημασίας που φιλοξενεί ποικιλία δραστηριοτήτων, με ορατά όμως πλέον τα σημάδια γήρανσης ( απουσία σύγχρονου αστικού εξοπλισμού, σήμανσης κλπ).

Η απουσία μίας οργανωμένης στρατηγικής φωτισμού επίσης, ουσιώδους σημασίας  για την ανάδειξη του χώρου και για την ασφαλή χρήση του, είναι ανασταλτικός παράγοντας στην λειτουργία του χώρου.

 

Τα παραπάνω δεδομένα διαμορφώνουν ένα περιβάλλον το οποίο αν και ιδιαίτερα αγαπητό στους Θεσσαλονικείς, παρόλα αυτά  αντιμετωπίζει προβλήματα και δεν αξιοποιεί τις δυνατότητες αναχαίτισης των αιτιών υποβάθμισης:

Η ατμοσφαιρική μόλυνση λόγω του Θερμαϊκού κύρια αλλά και η εκπομπή ρύπων από την κυκλοφορία στην Μ. Αλεξάνδρου αποτελεί παράγοντα υποβάθμισης της περιοχής. Επίσης , παρά το μέγεθος του χώρου, ο χρήστης βρίσκεται εκτεθειμένος στην όχληση από τον θόρυβο των αυτοκινήτων ακόμα και στο πλακόστρωτο.

Η έλλειψη συστηματικού σκιασμού (που λόγω του δυτικού προσανατολισμού αποτελεί καίριο θέμα) είτε με βλάστηση είτε με αρχιτεκτονικές κατασκευές, αποδυναμώνει την χρήση του χώρου κατά τους θερινούς μήνες (ιδιαίτερα του πλακόστρωτου που έχει καθιερωθεί σαν χώρος περιπάτου). Το πρόβλημα στάθμευσης γίνεται με την πάροδο του χρόνου ολοένα και πιο πιεστικό.

 

Κατά τον επανασχεδιασμό που επιχειρείται λαμβάνονται υπόψη τα παραπάνω ζητήματα ώστε να αποκτήσει ο χώρος φιλικότερο ¨προφίλ¨ στον χρήστη.

 

ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΝΕΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΣΤΙΚΟ ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΧΩΡΟ

 

Οι συνθήκες άνεσης στον υπαίθριο χώρο συνίστανται στην θερμική , οπτική και ακουστική άνεση, ωστόσο ιδιαίτερη σημασία έχει πέρα από την δημιουργία συνθηκών ευνοϊκών συνθηκών στην ανθρώπινη φυσιολογία, η ενίσχυση του ψυχολογικού παράγοντα με την προσθήκη θετικών ερεθισμάτων στον χώρο. Άλλωστε από μελέτες έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχει άμεση συνάρτηση μεταξύ της άνεσης του χρήστη και του βαθμού δραστηριοποίησης από θετικά ερεθίσματα του περιβάλλοντος.

Οι παρακάτω χειρισμοί στοχεύουν στην βελτίωση της  θερμικής άνεσης με την δημιουργία ευνοϊκών μικροκλιμάτων στους χώρους πρασίνου και στο πλακόστρωτο. Με δεδομένο ότι η χρήση του χώρου αφορά κυρίως τους ζεστούς μήνες του χρόνου επικεντρωνόμαστε σε ενίσχυση του δροσισμού και στον επαρκή σκιασμό.

 

Α1. Ενίσχυση της παρουσίας της βλάστησης και εισαγωγή φυτών με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Η βλάστηση, μέσω μίας αυτορρυθμιζόμενης βιολογικής διεργασίας των φυτών εξομαλύνει τις θερμοκρασιακές μεταβολές κρατώντας τες χαμηλότερες την ημέρα από αυτές του περιβάλλοντος και εμποδίζοντάς την να πέσει δραματικά την νύχτα. Επίσης σε περιοχές με πυκνή φύτευση δέντρων όπου ανακόπτεται η ηλιακή ακτινοβολία δημιουργούνται διαρκή ρεύματα αέρα από την διαφορά πίεσης μεταξύ των ψυχρότερων μαζών αέρα στα χαμηλά στρώματα και στις θερμές μάζες αέρα πάνω από τα δέντρα με αποτέλεσμα  ένα ευχάριστο μικροκλίμα. Η συστηματική φύτευση πλατύφυλλων δέντρων θα ενισχύσει την παρουσία αυτού του φαινομένου (μελέτες δείχνουν πτώση θερμοκρασίας έως και 5°C κάτω από τέτοιες δενδροφυτεύσεις). Η βλάστηση δρα επίσης  εξισορροπητικά στα επίπεδα υγρασίας του αέρα με την διαδικασία απορρόφησης και εκπομπής υγρασίας– κάτι σημαντικό για την συγκεκριμένη περιοχή. Τα φυλλώματα εξάλλου λειτουργούν σαν φίλτρο καθαρισμού διότι οι ρύποι (σκόνη, καυσαέρια) επικάθονται στην επιφάνειά τους, ενώ αποκόπτουν και μέρος του ηχητικού φορτίου.

Στοχεύουμε στην δημιουργία ποικιλία μικροκλιμάτων βλάστησης, πάντα βέβαια μέσα στα περιθώρια που υπαγορεύουν τα δεδομένα του χώρου (κλιματολογικές συνθήκες από την εγγύτητα με την θάλασσα). Αυτό είναι  εφικτό χρησιμοποιώντας φυτά με διαφορετικά χαρακτηριστικά με αποτέλεσμα να έχουμε άλλοτε δροσερή-βαριά σκιά (κήπος των Εσπερίδων, κήπος του Ίσκιου,), ή "ζεστή" - διάφανη σκιά (κήπος μέσα στην θάλασσα με τα τάμαριξ). Τέλος, με διαφορετικές πυκνώσεις της βλάστησης  και με εναλλαγή φυλλοβόλων και αειθαλών  έχουμε σκιερές και  ηλιόλουστες περιοχές στους κήπους απαραίτητες για τον χειμώνα.

 

Α2. Παροχή επαρκούς σκιασμού είτε με φυτεύσεις, είτε με κατάλληλα στέγαστρα, ώστε να είναι εφικτή η χρήση του χώρου καθόλη την διάρκεια του χρόνου που ο καιρός το επιτρέπει. Ειδικά για την περιοχή του πλακόστρωτου προβλέπεται η φύτευση μιας αλέας με δύο σειρές πεύκων που διαμορφώνει μία σκιασμένη εναλλακτική διαδρομή. Ο σκιασμός του νέου πλακόστρωτου θα λειτουργήσει επίσης θετικά ώστε να μειωθεί το θερμικό φορτίο που αποθηκεύεται στην μάζα και το οποίο αποβάλλεται τις νυχτερινές ώρες . Παρόμοια προβλέπονται αλέες με πλατάνια για τον σκιασμό των εισόδων και των χώρων στάθμευσης και ενισχύονται οι φυτεύσεις δένδρων σε όλους τους χώρους πρασίνου.

Μια σειρά από ελαφριές αρχιτεκτονικές κατασκευές περίπτερα και στέγαστρα – πέργκολες, απαντώνται στους κήπους και προσφέρουν προστασία από τον ήλιο και την βροχή. Τα περίπτερα βρίσκονται διάσπαρτα κατά μήκος της διαδρομής ενώ τα στέγαστρα απαντώνται ιδιαίτερα όπου υπάρχει συνάθροιση κοινού λόγω της χρήσης που προσδίδεται στον χώρο- στον κήπο των Εποχών λόγω του Αμφιθεάτρου Μουσικής, στον Πειραματικό κήπο για την σύνταξη εκπαιδευτικών υπαίθριων δραστηριοτήτων ,στον κήπο του Νερού για την φιλοξενία εκθέσεων , και στο τρίγωνο της Ανθέων για υπαίθρια εκτόνωση των δραστηριοτήτων αναψυχής. Συγκεκριμένες κατακόρυφες διατάξεις και χειρισμοί που προβλέπονται κατά περίπτωση   (πλέγμα για την αναρρίχηση φυτών στο στέγαστρο του Πειραματικού Κήπου , υποβάθμιση του επιπέδου στον  κήπο του Νερού) προσφέρουν προστασία και από τον χαμηλό απογευματινό ήλιο.

 

Α3. Χρήση υλικών στα δάπεδα με χαμηλή ικανότητα απορρόφησης της ηλιακής ενέργειας (χαμηλό albedo). Σήμερα το στοιχείο που συναντώνται στον χώρο με τέτοια χαρακτηριστικά είναι βασικά το γρασίδι –με υπολογίσιμο ωστόσο κόστος συντήρησης και κατανάλωσης νερού. Σε πολύ μικρό ποσοστό υπάρχει και η άμμος (σε χώρους παιχνιδιού). Εισάγουμε την ποικιλία τέτοιων δαπέδων στους κήπους  : άμμος στον κήπο της Άμμου και στον κήπο μέσα στην Θάλασσα , χώμα στον Πειραματικό κήπο για τις καλλιέργειες  και στην διαμόρφωση του τριγώνου της Ανθέων, γρασίδι στον κήπο του Απογευματινού ήλιου και στον  κήπο του Νερού, "άγρια" χαμηλή βλάστηση στον κήπος των Εποχών, κεραμικούς κυβόλιθους τοποθετημένους σε άμμο για τις διαδρομές μέσα στον Πειραματικό κήπο.

 

 

Α4. Παρουσία νερού που προσφέρει την δυνατότητα  δροσισμού μέσω συναγωγής του αέρα που περνάει από την επιφάνεια του  (ειδικά αν είναι σε μορφή πίδακα ώστε να αυξάνεται η επιφάνεια έκθεσης). Μέσω της παρουσίας των επεισοδίων του νερού διάσπαρτων στο νέο πλακόστρωτο θα μειωθεί το θερμικό φορτίο από την εκπομπή ακτινοβολίας από το δάπεδο και θα βελτιωθεί το μικροκλίμα του χώρου. Το σημαντικότερο όμως είναι η ενίσχυση του ψυχολογικού παράγοντα που επιτυγχάνεται μέσω της θέας του νερού και της δυνατότητας να έρθει ο χρήστης σε επαφή με το υγρό στοιχείο (για παιχνίδι, για δροσιά) – μια δραστηριότητα που δεν είναι πια δυνατόν να συμβεί σε σχέση με το υγρό στοιχείο της θάλασσας.

 

 

Α5. Ενίσχυση του ψυχολογικού – αισθητικού παράγοντα. Με την προσπάθεια να ενταχθούν στον χώρο νέα σημεία ενδιαφέροντος , και να επενδυθούν με σημασία οι χώροι πρασίνου (μετασχηματισμός σε κήπους) θεωρούμε ότι γίνεται ένα σημαντικό βήμα για να αποκτήσει ο χώρος νέο πρόσωπο , να ενισχυθεί το στοιχείο της έκπληξης και να δωθεί κίνητρο σε περισσότερους χρήστες να τον οικειοποιηθούν.  

 

 

Β. Οι παρακάτω χειρισμοί στοχεύουν στην βελτίωση της οπτικής άνεσης:

 

Β1. Παροχή σκιασμού

 

Β2.  Υλικά στα δάπεδα με χαμηλή ανακλαστικότητα για αποφυγή της θάμβωσης  Το νέο πλακόστρωτο από χυτό δάπεδο σκυροδέματος με γήινη απόχρωση και υφής αδρότερης του σημερινού έχει χαμηλή ανακλαστικότητα ώστε να μην παρενοχλεί τους περιπατητές.

 

Β3.  Σχεδιασμός του τεχνητού φωτισμού ώστε να ενισχύεται το αίσθημα της ασφάλειας -εξασφαλίζοντας τα επιθυμητά επίπεδα φωτισμού - και να αποφεύγεται η θάμβωση. Το χρώμα του τεχνητού φωτός επίσης δρα καθοριστικά στον ψυχολογικό παράγοντα ˙ επιλέγεται να είναι λευκό ώστε  να αναδεικνύει πιστότερα το περιβάλλον και να αναβαθμίζει την ποιότητα του χώρου). Η ομοιομορφία του φωτισμού επιτυγχάνεται με την πύκνωση των φωτιστικών και με την επιλογή λάμπας κατάλληλης ισχύος.

 

 

Γ. Χειρισμοί που στοχεύουν στην βελτίωση της ακουστικής άνεσης: 

 

 

Γ1. Διαμόρφωση του ορίου των κήπων με αναχώματα με κλίση (πρανές) προς την Μ. Αλεξάνδρου και παράλληλα πρόταση για την κατασκευή ενός δρόμου υποβαθμισμένου κατά 80cm σε σχέση με το οδόστρωμα για την εξυπηρέτηση των χώρων στάθμευσης. Θεωρούμε ότι ο χειρισμός αυτός θα δημιουργήσει μία "ηχοπαγίδα" που θα ανακουφίσει σημαντικά τους κήπους.

 

Γ2. Πύκνωση των δενδροφυτεύσεων – ειδικά στις περιοχές όπου το πλάτος μειώνεται (προς νότο) και το πρόβλημα γίνεται πιο αισθητό.

 

Γ3. Εισαγωγή επεισοδίων νερού. Έχει διαπιστωθεί  ότι ο ήχος του νερού επιδρά ιδιαίτερα ευεργετικά όσον αφορά την ακουστική άνεση σε αστικούς υπαίθριους χώρους, δημιουργώντας ένα ηχητικό φίλτρο από τον θόρυβο – είτε από πηγές εκτός των χώρων (κυκλοφορία αυτοκινήτων) είτε από ενδογενή θόρυβο ( πυκνή συγκέντρωση κοινού).

Χρησιμοποιούμε την ιδιότητα αυτή του νερού ιδιαίτερα σε χώρους με έντονο πρόβλημα από την κυκλοφορία .Αναλυτικά η περιγραφή τους έχει ως εξής:  To επεισόδιο στον κήπο του Μ. Αλεξάνδρου με τους χαμηλούς πίδακες νερού με σταθερή ροή δίνει μια σταθερή "ηχητική" κουρτίνα ενώ το επεισόδιο πριν το Μακεδονία Παλλάς στην μικρή αποβάθρα με τους μεγάλους πίδακες νερού των οποίων το ύψος αυξομειώνεται, δημιουργεί εναλλαγές  στην ένταση και την συχνότητα του ήχου. Ιδιαίτερα στην δεύτερη περίπτωση (πριν το Μακεδονία Παλλάς) όπου το πλακόστρωτο στενεύει και ο θόρυβος είναι ιδιαίτερα αισθητός, το μεγάλο επεισόδιο νερού θα προσδώσει στον χώρο νέα ποιότητα, και ενώ σήμερα ο χώρος λειτουργεί μόνο σαν "πέρασμα" θα γίνει ελκυστικός και σαν χώρος στάσης.   

Προχωρώντας νότια το πλάτος της παραλίας μειώνεται με αποτέλεσμα η όχληση να γίνεται εντονότερη. Στον κήπο του Ήχου, ανάμεσα στα δέντρα υπάρχει μία μεγάλη γραμμική "στέρνα" με διαρκή ροή νερού που τρέχει παράλληλα με τις διαδρομές περιπάτου και άθλησης. Στον κήπο του Νερού, η πτώση του νερού από τον τοίχο που αποτελεί το όριο μεταξύ πεζοδρομίου και κήπου προσφέρει ένα ηχητικό παιχνίδι που "μονώνει" τον κήπο. 

Ακόμα και ο ήχος της θάλασσας είναι πολύτιμος συνεργός στην στρατηγική αυτή. Περπατώντας στο πλακόστρωτο διαπιστώνει κανείς ότι ο ήχος του παφλασμού γίνεται ιδιαίτερα αισθητός όπου υπάρχουν μικρές εσοχές – διακοπές του κρηπιδώματος όπου το όριο διαμορφώνεται όχι κατακόρυφο αλλά με κλίση. Η πύκνωση των χειρισμών  αυτών κατά μήκος της παραλίας θα εντείνει την ευχάριστη ηχητική παρουσία του υγρού στοιχείου. Μία μεγάλη τέτοια εσοχή σχεδιάζεται μπροστά από τον κήπο της Μνήμης.

Ακόμα, στον κήπο μέσα στην Θάλασσα όπου στην νότια – νοτιοδυτική πλευρά όπου διατηρείται μία "φυσική" διαμόρφωση του ορίου (σαν ένα τμήμα του φυσικού αιγιαλού), προτείνεται η εξυγίανση και τμηματική αναμόρφωση του ώστε να διατηρηθεί η δυναμική αυτή σχέση του κύματος με την ακτή.

 

 

 

 

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ Ν. ΠΑΡΑΛΙΑΣ

 

1–ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΘΕΣΕΩΝ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ 

2–ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗ ΥΔΑΤΙΝΩΝ ΠΟΡΩΝ

3–ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΠΡΑΣΙΝΟΥ

4–ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ (ΦΩΤΙΣΜΟΣ )

 

 

1– ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΘΕΣΕΩΝ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ

Θεωρούμε ότι αδιαφορώντας στο οξύ αυτό πρόβλημα , εκθέτουμε τις νέες επεμβάσεις στον κίνδυνο υποβάθμισης. Επίσης διαιωνίζουμε την δυσχέρεια στην πρόσβαση του κοινού στον χώρο της παραλίας. 

Παρατηρώντας  τους υπάρχοντες χώρους στάθμευσης διαπιστώνουμε ότι η λειτουργία χώρων που τροφοδοτούνται κατευθείαν από την Παραλιακή Λεωφόρο είναι ιδιαίτερα προβληματική (πχ χώρος στάθμευσης στο Θεσσαλονίκη Παλλάς).  Γι αυτό προβλέπουμε την συνδυασμένη  λειτουργία χώρων στάθμευσης με ένα δρόμο εξυπηρέτησης ήπιας κυκλοφορίας, ο οποίος βρίσκεται ελαφρά υποβαθμισμένος σε σχέση με το οδόστρωμα και το πράσινο. Οι χώροι στάθμευσης διατάσσονται γραμμικά σε εισχωρήσεις- εισόδους που αποτελούν την συνέχεια της  χάραξης των οδών του αστικού ιστού. Αυτοί διαμορφώνονται σαν αδιέξοδα για το αυτοκίνητο όσον αφορά την είσοδό του στο πλακόστρωτο. Eιδικές διαμορφώσεις αποκόπτουν την οπτική επαφή με τα σταθμευμένα αυτοκίνητα. Η στάθμευση προτείνεται να είναι ελεγχόμενη ώστε να εξυπηρετεί τον χώρο της Παραλίας και να μην κατακλυστεί από τα αυτοκίνητα των περίοικων.